Cambio Climático, unha oportunidade para Galicia

Que o cambio climático é un feito debido á queima masiva de combustibles fósiles, como así o puxo de manifesto o Panel Intergubernamental de Expertos para o Cambio Climático (IPCC, 2007), é un feito incontestable. Sen embargo existen severas dificultades de percepción desta realidade por parte da poboación, circunstancia que algún político de primeira fila aproveitou para falar do escepticismo do seu primo. Esta cuestión crucial de cómo difundir e percibir o cambio climático é motivo de discusión entre quenes se adican a divulgar os problemas que azotan o medio ambiente.

Durante os pasados 7 e 8 de abril asistín ó I Congreso de CLIMANTICA de respostas educativas ó cambio climático (http://congreso.climantica.org/tematica). A primeira das ideas que se plantexaron foi, ó abeiro do slogan “Pensa globalmente, actúa localmente”, que debería abordarse a problemática do cambio climático global dende unha perspectiva local. Os docentes debemos explicar o cambio climático botando man de experiencias locais. Esta primeira idea desencadenoume unha reflexión que me gustaria expoñer ás vosas consideracións.

Cando caeu nas miñas mans o libro evidencias e impactos do cambio climático en Galicia, publicado pola Consellería de Medio ambiente da Xunta de Galicia, apresureime a repasar e tomar boa nota do que suporía no noso ámbito máis próximo as desastrosas consecuencias do cambio climático. O resultado non puido ser máis frustrante respecto do que esperaba encontrarme: non é para tanto.

No I congreso de CLIMANTICA, as primeiras ponencias foron precisamente acerca das consecuencias do cambio climático en Galicia. Francisco Díaz Fierros, Catedrático de Edafoloxía da USC, falounos dos “Impactos e riscos do cambio climático nos ecosistemas terrestres” e, Xosé Antón Álvarez Salgado, investigador no Instituto de Investigacións Mariñas do CSIC de Vigo falounos dos “Impactos e riscos do cambio climático nos ecosistemas mariños”

Moi resumidamente, nos ecosistemas terrestres e analizando o comportamento de tres parámetros que inflúen en grande maneira na productividade vexetal, factores térmicos, hídricos e radiativos a predicción para os próximos 60 anos indica que:
- a radiación solar non variará (obviamente pola latitude constante),
- os períodos de secas reduciranse e cando se produzan serán en primavera, momento no que a súa incidencia na fisioloxía das plantas será pequena,
- a temperatura incrementarase levemente chegando a 5 ºC nas zonas máis ó sur de Galicia, desparecendo as xeadas.

Como consecuencia destes cambios, modificarase a distribución dos seres vivos, non só en superficie senon tamén en altitude. Ademáis as novas carcacterísticas climáticas favorecerán cultivos como a vide, de gran interés estratéxico para a economía de Galicia.

Nos ecosistemas mariños, as prediccións para os próximos 60 anos indican que:
- o nivel do mar incrementará en 50 cm en 2.100. Nos últimos 60 anos o nivel medio do oceáno Atlántico incrementou en 16 cm.
- Os afloramentos responsables da elevada productividade da plataforma continental galega dimunuirán como consecuencia dunha menor predominancia dos ventos de compoñente norte. Nos últimos 60 anos a intensidade dos ventos de compoñente norte teñen diminuido un 45%.
- O tempo de permanencia da auga dentro das rías aumentará como así sucedeu nos últimos 60 anos que pasou de ser de 7 días a 14. Este fenómeno incrementará os episodios de mareas tóxicas (mareas vermellas) como consecuencia da acumulación de nutrintes no interior das rías.
- A temperatura superficial da auga oceánica incrementarase levemente. Aparecerán especies exóticas que xa se están a explotar de xeito comercial.

Á vista destes resultados a cousa como dixen antes non parece tan dramática. Os resultados derivados das prediccións climáticas establécense para finais do século XXI e os cambios que se esperan son irrelevantes tendo en conta que a maior afección sobre os areais o producen as accións urbanizadoras do litoral, como así puidemos demostrar en Panxón e Praia América onde a recuperación duns escasos 20.000 m2 de cordón dunar permitiron recuperar gran parte dos bancos de area dos areais en tan só 7 anos, polo que un escaso ascenso do nivel do mar terá unha menor repercusión en comparación co antedito. Por outra banda o intenso esforzo pesqueiro sobre os recursos mariños parece indicar que en 2048 podemos atoparnos ante un colapso dos stocks (http://endoftheline.com/), polo tanto que descenda a productividade levemente hacia finais do século XXI é irrelevante. Que o tempo de permanencia maior das augas dentro das rías repercuta nunha maior incidencia dos episodios de mareas tóxicas hacia finais de século é irrelevante comparado co ritmo de contaminación fecal que sufre o litoral en toda a súa extensión e que non ten perspectivas de mellorar e que xa na actualidade é a causa do peche de moitos polígonos marisqueiros por ser declarados como zona C, algúns en espacios de Rede Natura 2000 tal e como lle sucede ó esteiro de A Ramallosa. Finalmente, as condicións climáticas terrestres terminarán con eventos meteorolóxicos de negativas consecuencias para a agricultura (secas e xeadas).

De todo esto pódense tirar dúas interesantes conclusións:

1.- Empregar como exemplo os efectos locais en Galicia do cambio climático non axudará a comprender a verdadeira dimensión do problema global ó que nos enfrontamos.

2.- Os problemas medioambientais máis grabes ós que nos enfrontamos a nivel local pouco teñen que ver co cambio climático e sí con outras causas coma o uso do territorio, a xestión dos residuos e depuración de augas ou o intenso esforzo pesqueiro realizado sobre os stoks que acarrearán severas consecuencias moito antes que os periodos de tempo empregados nas simulacións climáticas.

Destas observacións extráese unha clara estratexia que nada ten que ver co slogan de partida “pensa globalmente, actúa localmente”. ¿Poden os cidadáns resolver o problema do cambio climático ou contribuir á súa solución mediante as súas contribucións individuais? A resposta é claramente non, en tanto as administracións públicas non poñan a disposición dos cidadáns as condicións indispensables para desenvolver un xeito de vida máis sostible. Estou a falar de transporte público (inexistente ou ineficaz), xestión de residuos (ineficaz), usos sostible dos recursos acuíferos (o 30% da auga potable pérdese pola deficiencia das redes de distribución), consumo enerxético, uso de transporte non motorizado… Este xa foi mitivo dunha intervención miña na FEGAMP (O concello de Nigrán presenta unha ponencia no curso da FEGAMP sobre Axendas 21 Locais, http://www.nigran.org/, concellería de Medioambiente, novas xerais. Tedes a presentación ppt e o texto da presentación). Por outra banda, os xestores públicos deben establecer de xeito adecuado a prioridade dos problemas mediambientais a resolver e o cambio climático a nivel local non parece ser unha prioridade.

Para rematar a xustificación do título “cambio climático, unha oportunidade para Galicia” pasa por admitir que en definitiva as consecuencias do cambio climático van supor baixo as perspectivas do modelo económico actual, unha oportunidade baseada nunha serie de pequenas adaptacións ás novas condicións orixinadas que permitirán o desenvolemento dunha nova estratexia baseada nas novas oportunidades agropecuarias e turísticas. De ahí que se fale xa de estratexias de mitigación e adaptación ó cambio climático.

Gratuidade dos libros de texto

Unha das primeiras medidas que o goberno da Xunta de Nuñez Feijóo puxo en marcha foi o que denominaron modelo de "gratuidade solidaria" polo que suprimian a universalidade da gratuidades dos libros de texto no ensino obrigatorio posta en marcha polo goberno do PSdeG-BNG.
No concello de Nigrán o 29 de xullo de 2009 aprobouse cos votos do PSdeG-PSOE e BNG unha moción pola que se "instaba á Xunta de Galicia a continuar co modelo de gratuidade dos libros de texto no ensino obrigatorio impulsado polo anteior goberno, na procura dun sistema educativo universal, de calidade e gratuito para todos e todas". Naquel pleno o portavoz do PPNigrán tachou a moción de alarmista e afirmou que as axudas chegarían ó 70% da poboación educativa, ainda que finalmente admitía que aproximadamente o 40% da poboación beneficiaríase do novo sistema.

Agora cos datos na man, unha vez tramitadas as axudas oficiais no concello de Nigrán temos o seguinte:



Como se pode ver un 62% da poboación escolar perdeu a gratuidade dos libros de texto, e os datos para o tatal de Galicia rondan esta cifra do 60%.

Pero o peor ainda é que das axudas concedidas, estas non costean o 100% do custe dos libros de texto.

O modelo de gratuidade de libros de texto desenvolvido polo bipartito conlevaba ademáis outros valores de uso sostible dos recursos e respeto polos bens públicos. Os libros tiñan que coidarse para que puideran ser empregados por outros alumnos e a reutilización dos libros avitaba ademáis un excesivo gasto de papel.

Agora gracias ó PP os alumnos do ensino secundario obrigatorio xa poden volver a ter os seus libros en propiedade, unha idea que a bo seguro lle gustará ás editoriais, total para facer como moitos de nós que no mellor dos casos, só pon unha cuestión nostálxica temos os libros de textos en caixas, cheos de pó e servindo de abrigo ós ratos.

revisión de perspectivas demográficas en Nigrán

En 2006 realicei unha comparación das previsións de crecemento demográfico previstas para o Concello de Nigrán no documento do PXOM non aprobado coas cifras oficiais do INE (Instituto Nacional de Estatística) e do IGE (Instituto Galego de Estatística).



Para esta comparativa empregáronse aquelas espectativas máis favorables a un maior crecemento poblacional según os datos estadísticos.

As estimacións poboacionais daquela foron as seguintes:

• A poboación da provincia de Pontevedra pasaría de 925.446 habitantes en 2006 a 945.102 en 2016.
• A poboación do municipio de Nigrán pasaría de 17.407 habitantes en 2006 a 18.323 en 2016.
• A poboación do municipio de Nigrán estimada polo equipo redactor do PXOM’06 foi de 20.615 habitantes en 2017.

Os recentes datos publicados polo INE rebaixan as perspectivas do crecemento poboacional respecto dos datos de 2006.



A proxección a curto prazo estima un descenso da poboación na provincia de Pontevedra dun 2,63% en 2018, respecto de 2009, o que resulta rebaixar as perspectivas de crecemento poboacional nuns 30.000 habitantes en toda a provincia.

Os datos do IGE ainda non foron actualizados coas novas previsións por comarca.

Crisis económica o de valores?

Hace algunos años se decía “mientras España va bien, los españoles que se jodan”. La reactivación de la economía parecía dar sus frutos y todo ello gracias a las medidas que adoptaba el Gobierno (por cierto del PP, los mismos que ahora apuestan por limitar el gasto público) entre las cuales se encontraba el abaratamiento de los préstamos como la fórmula que generaría mayor capacidad de gasto en las familias. El fácil acceso a los préstamos bancarios llevó a la sociedad española a las cotas más altas de endeudamiento de Europa. Mientras los españoles se endeudaban más allá de lo recomendable (30% de los ingresos brutos) y el tejido empresarial y productivo adquiría cierto dinamismo, las entidades financieras publicaban sus balances económicos trimestrales con ganancias escandalosamente altas en la situación económica internacional. Mientras los españoles pedían créditos para adquirir una vivienda, irse de vacaciones o cambiar de coche, las entidades financieras invertían sus ganancias en sectores estratégicos como la promoción inmobiliaria, la compra de suelo o la energía. La recesión económica internacional, acusada en nuestro país por el elevado nivel de endeudamiento, sitúa a las familias españolas en una muy dificil situación de hacer frente a sus obligaciones económicas con las entidades financieras, los créditos hay que pagarlos, y la capacidad de gasto corriente de las familias cae. Esta situación arrastra a un gran número de empresas del sector servicios y de los escalones básicos de producción de los elementos consumibles a una situación de CRISIS. Las familias en crisis, las empresas de producción en crisis, el sector de la distribución y venta en crisis y las entidades financieras que se enfrentan a unos índices de morosidad importantes en crisis (según parece) y por la que demandan una intervención del estado que básicamente significa poner dinero público sobre la mesa para sanear sus cuentas.
En esta situación de máxima cautela económica, de CRISIS, y en la que todos estamos haciendo un esfuerzo por apretarnos el cinturón, las máximas entidades prestamistas gallegas, Caixanova y Caixagalicia se presentan y acaban de ganar el concurso eólico más grande de España, 2.325 megavatios, que, según cálculos del sector, generarán un negocio anual de unos 270 millones de euros.
En resumen, las nóminas de todos los trabajadores pasan por las cajas, las mismas cajas que nos prestan el dinero de los trabajadores y por el que nos cobran unos intereses, dinero que empleamos en comprar viviendas que las propias cajas construyen, y cuando vayamos a pagar la luz estaremos también comprando un producto de las cajas, toda esta fórmula matemática da como resultado que la CRISIS es un negocio.
Todo ello a pesar de que en la página web de Caixanova pueda leerse: “…como caja de ahorros, desarrolla una importante obra social…para Caixanova, apoyar a la empresa es apoyar a las familias…”

Só un 10% de rebaixa na peaxe??? e querrán que lles demos as gracias

Gráfica da evolución anual do IPC nos últimos meses.


O 24 de decembro de 2009 A Consellería de Medio ambiente, Territorio e Infraestructuras da Xunta de Galicia agasallábanos cunha boa nova: “La Xunta congelará los peajes de la AG-55 y de la AG-57 el próximo año”

É máis, na súa visita a Baiona, o conselleiro Agustín Hernández anunciou unha rebaixa dun 10% no tramo de Vigo a Nigrán. "En menos de un año, el Gobierno gallego cumplirá su compromiso de aplicar descuentos importantes a los usuarios", celebrou Hernández.

A xulgar polas informacións da a sensación de que tivo que chegar o PP para asistir á primeira rebaixa das peaxes, pois ben…..

O Real Decreto 210/1990, de 16 de febreiro, modifica a cláusula de procedemento de revisión de tarifas e peaxes do prego de cláusulas xerais para a construcción, conservación e explotación de autoestardas en réxime de concesión. Según este Real Decreto, as revisións das tarifas realizaranse tendo como fundamento exclusivo a modificación dos precios que produza variación do IPC para o conxunto nacional, según a seguinte expresión:
Kt = Kt-1 • C
Este coeficiente Kt aplicarase ás tarifas base da concesión (T0), obténdose así as tarifas revisadas para un determinado momento t (Tt):

Tt = Kt •T0
Polo tanto o coeficiente Kt que se aplica este ano ven sendo o do ano pasado Kt-1 por un factor C que se calcula do seguinte xeito: C = 1+0,95•IPC.
IPC respecto do ano anterior.

O Decreto 100/2008, de 17 e abril, aproba o convenio entre a COTOP e Autoestradas de Galicia para a execución de ramais de enlace na autoestrada do Val Miñor (AG-57), a súa integración na concesión administrativa e a súa modificación. Este convenio elaborado polo goberno do PSdeG-PSOE non só libraba ós concellos de cofinanciar as obras de conexión senon que tamén estableceu na súa quinta cláusula sobre o procedemento de revisión anual das tarifas da peaxe que, o índice oficial do IPC empregado sería o oficial do período anual anterior ó 31 de outubro.

Consultando datos oficiais do INE sobre a evolución do IPC no ano 2009 atópanse os seguintes datos.

Como se pode observar o IPC mantívose en valores negativos durante o ano 2009 agás novembro. A 31 de outubro o IPC anual foi de -0,7.

Levando este valor ás fórmulas anteriores obtense que:

C = 1+0,95•IPC



Kt = Kt-1 • C, o coeficiente deste ano tan só é o 33,5% do do ano pasado o que significa un significativo descenso na revisión de precios que supera o 10% de desconto que aplican no tramo Vigo-Nigrán. É máis ainda queda marxe para as anunciadas bonificacións. Tampouco se nos debe escapar que a conxelación das peaxes tan só é para este ano, porque lóxicamente se o IPC volve a valores positivos non lles quedará máis remedio que subilas peaxes. Non hai milagre ningún nin tampouco ningún favor.

CONCLUSIÓN: o descenso do precio da concesión é unha simple consecuencia da aplicación da fórmula e ainda podería ser maior que o 10% aplicado.

Xa está ben, porque o que cala otorga

En relación coa nota de prensa feita pública polo concelleiro de UCN en Nigrán Antonio Fernández Comesaña, na que se verten graves acusacións contra min de aproveitarme do cargo público para defender intereses particulares, quero precisar o siguiente:
O delirio político de Antonio Fernández chega a tal punto de pensar que todos somos iguais. En modo algún se están cometendo delitos de prevaricación empregando o cargo público para defender intereses persoais.
Se ten sospeitas de que esto é así debe acudir á xusticia, do mesmo xeito que o fixen eu porque non somos todos iguais, non son eu quen ten que explicar recentes incrementos de patrimonio presuntamente inxustificados.
Eu non teño varios pisos, varias prazas de garaxe, ningún baixo comercial alugado a unha empresa encargada dunha concesión municipal, nin firmei nin autoricei pagos por valor de 53.000 € por obras non realizadas. O Ministerio Fiscal non me interpuxo unha denuncia por presuntos delitos de tráfico de información privilexiada e presuntamente empregar un PXOM para beneficiar a certos grupos inversores e particulares.
Renunciei ó meu soldo como concelleiro e volvín ó meu traballo, non podo permanecer sen traballo coñecido vivindo de rentas. A miña declaración de patrimonio e actividades é pública na web municipal, todos deberían actuar, al menos, coa mesma trasparencia, honradez e dignidade senon política polo menos persoal.

A mentira, a hipocresía e a manipulación son un desprecio ós cidadáns. O tempo axustará contas

O 22 de novembro Alberto Valverde, portavoz do PP, emitía unha nota de prensa na que afirmaba o seguinte: “desde el PPNigrán se considera lamentable que Juanes aluda a la liberalización del peaje cuando sabe que la Xunta del bipartito “blindo” de forma especial la concesión y los precios del peaje”. O PPNigrán xa nos tiña acostumbrados a bacilar nos seus argumentos sobre todo dende que goberna a Xunta o PP e agora teñen que tragarse moitas cousas que dixeron. Ó final un é presa das súas afirmacións e as hemerotecas e documentos non minten, o PPNigrán e Alberto Valverde si.

Vexamos:

Na Resolución do 7 de outubro de 1994 (DOG nº 203 de 20 de outubro de 1994) modifícanse varios puntos da convocatoria do concurso para a adxudicación da concesión administrativa de construcción, conservación e explotación das autoestradas A Coruña-Carballo e Puxeiros-Val Miñor, resolución asinada por José Antonio Fernández Vázquez (secretario Xearl da COTOP) e agora nomeado por Alberto Núñez Feijóo como secretario xeral da Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Infraestructuras, sumándose ó equipo de Agustín Hernández.

Nos pregos de cláusulas administrativas do concurso xa se establecían as tarifas mínimas por kilómetro:

11 pts para vehículos de categoría I
16 pts para vehículos de categoría II
22 pts para vehículos de categoría III

No título IX dos pregos de prescripcións administrativas sobre a duración, cesión, extinción e suspensión da concesión establécese que a duración da concesión non poderá ser superior a 50 anos (o máximo permitido pola lei).

No Decreto 23/1995, do 20 de xaneiro (DOG nº 22 de 1 de febreiro de 1995) resólvese o concurso para a concesión administrativa da construcción, conservación e explotación das autoestradas A Coruña-Carballo e Puxeiros-Val Miñor, decreto que asina o Conselleiro de Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda, José Cuíña Crespo e o Presidente da Xunta de Galicia, Manuel Fraga Iribarne, á Empresa Nacional de Autopistas, Sociedad Anónima (Enausa) na proposición denominada Enausa-2, POR 35 ANOS.

En 2002 o goberno de España de José Mª Aznar impulsa a través da SEPI a privatización de ENAUSA (que inclúe AUDASA e outras) estando a Xunta de Galicia gobernada polo PP e sendo conselleiro da COTOP Alberto Núñez Feijóo durante o proceso de privatización e Agustín Hernández Director Xeral de Obras Públicas. Estes dous políticos de elebada responsabilidade entón e hoxe no goberno da Xunta foron os que xestionaron o proceso de privatización de ENAUSA e AUDASA en Galicia. Según SEPI, as ofertas de adquisición das sociedades públicas debían presentarse por un importe non menor a 1.100 millóns de euros. Entón, en 2003, a Xunta tivo a oportunidade de negociar as concesións das autoestradas A Coruña-Carballo e Puxeiros-Val Miñor así como a supresión da peaxe de Rande. Finalmente SEPI adxudica ENAUSA e AUDASA ó Grupo SACYR (50%), Santander Central Hispano (20%), Caixanova (10%), Corporación Caixa Galicia (10%), Torreal (5%) e Monte de Piedad y Caja de Ahorros de Huelva y Sevilla (5%) por 1.586,3 millóns de euros (un 44% máis do precio mínimo) sen renegociación das concesións das autoestradas A Coruña-Carballo e Puxeiros-Val Miñor nin a peaxe de Rande e ampliándose a duración da concesión ata o 2048, cando inialmente establecíase o fin da concesión no 2023, incrementándose así en 25 anos máis a concesión da explotación das autoestradas. No caso da autoestrada Puxeiros –Val Miñor o prazo de reversión da concesión establécese no 2029.
A idea de SACYR era integrar ENAUSA en ITÍNERE, o seu grupo filial de infraestructuras e explotación de autoestradas polo que en novembro de 2004 SACYR cambia ás caixas galegas as accións de ENAUSA por ITÍNERE.

En 2008 SACYR vende ITÍNERE ó xigante bancario CITYGROUP e pouco despois, en 2009 ás caixas galegas Caixanova e Caixa Galicia fanse co 22,8% de ITÍNERE nunha operación apoiada polo goberno da Xunta de Galicia de Emilio Pérez Touriño.

No DOG nº 94 de 16 de maio de 2008, publícase o convenio para a execución dos ramais de mellora dos enlaces da AG-57 que permitirá a interconexión dos concellos do Val Miñor. O convenio asinado non implica a aportación económica de fondos públicos de ningún dos concellos afectados. O orzamento destas actuacións ascende a 24 millóns de euros e ainda que xa están en fase avanzada de execución a nova xunta de Galicia de Alberto Núñez Feijóo non dubidou en incluir esta partida orzamentaria no recentemente publicado Plan MOVE.

Conclusión,

• O PP é o responsable da privatización e ampliación da concesión da explotación das autoestrada do Val Miñor. Os responsables políticos desta modificación son os mesmos que agora gobernan a Xunta de Galicia: Alberto Núñez Feijóo e Agustín Hernández.

• O PSdG-PSOE é o responsable da eliminación da peaxe de Rande para o Morrazo e a execución da mellora dos enlaces da AG-57.

• Alberto Valverde e o PPNigrán minten ou ignoran a realidade, en calquera caso ambas actitudes non os fan merecedores da confianza dos cidadáns de Nigrán.

• Con estes feitos non é de extrañar que o PPNigrán levase no seu programa electoral “Crear un carril bici entre Ramallosa y Panxón y dotar de aceras las zonas que lo necesitan” agora a Xunta de Galicia retira o carril bici entre Panxón e Ramallosa e o PPNigrán obedece ós seus superiores e cala ainda que sexa con propostas en contra dos intereses do Concello de Nigrán.

¿Qué credibilidade nos da este PP cando dí que o vial Balsa-Saiáns-Porto do Molle vai ser modificado aminorando os seus perxuicios e cun trazado menos lesivo para o municipio?
¿Cómo é posible que se esté falando dun Plan MOVE con importantes actuacións de infraestructuras no concello de Nigrán e non se presenten públicamente estas actuacións?

O goberno da Xunta de Galicia non ofrece confianza, o PPNigrán actúa sen criterio nin rigor e ós cidadáns de Nigrán non se lles faclita información nin sequera a través do seu goberno municipal.

Debemos exixir a presentación pública das actuacións da Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Infraestructuras no municipio de Nigrán.